Als ik mijn persoonlijkheid zou moeten omschrijven, zou ik die voor het gemak opsplitsen. De eerste wil graag reizen, zoveel mogelijk van de wereld zien, op zoek naar gezelligheid en avonturen. De tweede kan zichzelf drie dagen verstoppen onder een dekbed, gewoon omdat dat zo lekker zacht en veilig aan voelt. Zacht en veilig is op de lange termijn niet zo interessant en daarom besloot ik de eerste Lisette te volgen. Met als resultaat dat ik vandaag wakker werd in Bangkok.
Niet geheel onverwachts, aangezien ik woensdag nog met een ticket Bangkok in mijn handen op Schiphol stond. Nadat ik uitgezwaaid was door heel veel lieve familie begon mijn drie maanden durende reis door Zuidoost Azië. In het vliegtuig had ik alle ruimte om mijn benen te strekken, maar ook om mijn gedachten de vrije loop te laten. Drie maanden alleen reizen, was ik helemaal gek geworden? Gelukkig kwam daar een stewardess met een blauw KLM dekentje, waar ik mezelf dan ook abrupt mee tot mijn kin bedekte. Tijd voor wat afleiding en die vond ik in mijn boeken. Totdat alle lichten uitgingen en zelfs het leeslampje asociaal werd. Televisie dan maar, een film is altijd goed. Nou ja, misschien niet altijd. Mocht je ooit op een punt komen dat je twijfelt of je 'de Helaasheid der Dingen' gaat kijken, doe het niet. Lees gewoon het boek, onnoemelijk veel beter en grappiger. Voordeel, de film was saai genoeg om me twee uur te doen slapen. Ruim tien uur na het opstijgen was het zover, door het raampje zag ik de eerste tekenen van Bangkok. Op dat moment kwam een steward langs met een piepklein geel kuikentje in zijn handen. Hij liet me het zien en vertelde dat er zo'n 15.000 mee waren gevlogen, voor de verkoop. Mijn vegetariër hart brak een beetje toen ik het beestje zag. Tien uur met zoveel kuikens boven op elkaar, om waarschijnlijk te eindigen in een Thais gerecht. Niet alleen mijn hart brak, ook dat van een alleen reizend tienjarig meisje. De tranen dropen langzaam over haar wangen toen de stewardess, die haar tijdens de reis onder haar hoede had, vertelde dat het nog een paar uur zou duren voordat ze op haar plaats van bestemming was. Snel keek ik de andere kant op, terwijl ik hard op mijn wang beet, ik kon natuurlijk niet mee gaan staan janken. Ik bedacht me dat ze in het hotel vast ook wel dekens hadden en anders had ik altijd nog mijn lakenzak bij me. Kortom, het zou wel goed komen. Eenmaal uit het vliegtuig waren alle zenuwen verdwenen en keek ik mijn ogen uit naar alles wat nieuw was. Mijn backpack rolde op de band en samen vertokken we naar de bus die me naar het hotel zou brengen. Na een snelle douche was het tijd om de buurt te verkennen. Niet veel later zat ik achter een pizza en biertje.
Aangezien ik de nacht had overgeslagen, lag ik om half negen met oordoppen in bed. Hopend op een slaap van twaalf uur, had ik nou maar gehoopt op een aansluitende twaalf uur. De oordoppen lagen al snel naast het bed en dat zorgde ervoor dat ik rond een uur of twee wakker werd geschreeuwd door een stel feestgangers. Heel even had ik het gevoel dat ik op een schoolkamp terecht was gekomen. Natuurlijk zou het alleen maar langer duren als ik me er mee zou gaan bemoeien, maar wakker was ik. Klaar wakker! Om de tijd nuttig te besteden, stippelde ik een hele route uit die ik vandaag zou gaan maken. Rond zes uur viel ik in slaap, met een wekker die drie uur later af zou gaan. Die wekker heeft vast geklonken, helaas alleen niet zo hard dat ik er wakker van werd. Half drie 's middags was het moment dat ik mijn bed uitkwam, gebroken tot in mijn kleine teen en de dag was al zo goed als voorbij. In het voorbijgaan naar de douche zag ik mijn spiegelbeeld. Ik werd aangekeken door een paar ogen, omhoog gehouden door twee blauwe zakken, en een behoorlijk opgezwollen gezicht. Als ik nog iets van de stad wil zien, kan ik onmogelijk morgen vertrekken. Daarom heb ik snel een nacht bijgeboekt.
Hoewel ik al weer zo moe ben dat ik het bed hoor roepen, probeer ik de dag wat te rekken. Zo meteen lekker iets eten en dan hopen op een goede nachtrust. Zodat ik morgen deze enorme stad kan gaan ontdekken en ik jullie iets kan vertellen over Bangkok en zijn altijd behulpzame inwoners. Alhoewel, altijd behulpzaam?
